«وَلاتَحْسَبَنَّ الّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللّه اَمْواتاً بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» (آل عمران/69)
... در این آیۀ کریمه بحث در زندگی پس از حیات دنیا نیست که در آن عالم همۀ مخلوقات دارای نفس انسانی به اختلاف مراتب از زندگی حیوانی و مادون حیوانی تا زندگی انسانی و مافوق آن زنده هستند، بلکه شرف بزرگِ شهدای در راه حق، «حیات عندالرّب» و ورود در «ضیافةاللّه» است.
... آیا این همان نیست که برای صاحبان نفس مطمئنه وارد است «فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی» (فجر/30,29) که فرد بارز آن سید شهیدان (سلام اللّه علیه) است. اگر آن است چه مژدهای برای شهیدان در راه مرام حسین (علیه السلام) که همان سبیل اللّه است، از این بالاترکه در جنتی که آن بزرگوار شهید فی سبیل اللّه وارد میشود و در ضیافتی که آن حضرت حاضرند، به این شهیدان اجازۀ دخول دهند که آن غیر از ضیافتهای بهشتی است و آنچه در وهم من و تو و شما نیاید، آن بُوَد. (بیانات امام در دیدار خانوادههای شهدا، 19 بهمن 62)
نظرات (۰)