تا اراده خداى تبارک‌وتعالی نباشد، براى بشر امکان ندارد که به یک همچو وحدت کلمهاى برسد... دست خدا با جماعت است. برادرهاى من، این وحدت کلمه را حفظ کنید. رمز پیروزى شما وحدت کلمه است. اختلاف را کنار بگذارید.
من بزرگ‌ترین پیروزى را آشتى بین دانشگاه و مدارس علمى [حوزههاى علمیه] مىدانم. اگر ما هیچ پیروزى پیدا نکرده بودیم الّا همین معنا که بین دانشگاه و طبقه روحانى نزدیک کردیم و تفاهم حاصل شد... و این دست خیانتى که سال‌هاى طولانى جدایى انداخته بود بین این دو طبقه قطع شد؛ و بحمدالله، هم روحانى فهمید که دانشگاهى آن‌چه اجانب گفتهاند، نبود و هم طبقه جوان و دانشگاهى فهمیدند که روحانى آن‌طور که براى این‌ها توصیف کرده بودند، نبود. آن‌ها مىخواستند که ملت را از هم جدا کنند و تمام هستى ملت را ببرند و خود ملت [را] باز به هم ریزند- اختلاف با هم- از مصالحشان غافل باشند. شما ملت ایران ثابت کردید که با وحدت کلمه، یدِ اجانب، دست آن‌ها را قطع کردید.
صحیفه امام، ج6، ص: 21
نظرات (۱)