انسان هم مثل گل باید رشد کند و شکوفا شود وگرنه هرز می‌رود و پژمرده می‌شود. این قانون خلقت است؛ اما داشته‌های اولیه انسان‌ها مثل هم نیست. همان‌طور که خاک و بذر هر گل با دیگری متفاوت است و همین هم موجب می‌شود که یکی بهتر از دیگری بشکفد.
حالا خاک و آب ما چگونه است؟ چه کسی خاکش مرغوب‌تر و چه کسی نامرغوب‌تر است؟ اولین معیار آن است که ببینی چقدر هم‌خون و هم‌خاک اهل‌بیتی. نشانه‌اش هم چیزهایی است که ما را ناراحت یا خوشحال می‌کند. چون خودشان فرمودند:
شِیعَتُنَا جُزْءٌ مِنَّا، خُلِقُوا مِنْ فَضْلِ طِینَتِنَا، یسُوؤُهُمْ مَا یسُوؤُنَا، وَ یسُرُّهُمْ مَا یسُرُّنَا
شیعیان ما جزئی از ما هستند. از اضافی خاک ما خلق شدند. آن‌چه ما را ناراحت می‌کند، آن‌ها را ناراحت می‌کند و آن‌چه ما را شاد می‌کند، آنان را شاد می‌کند. (الأمالی للطوسی، ص: 299)
خوش به حال ما که پدر و مادرهای نازنینمان با عشق اهل‌بیت به دنیا آوردندمان. ان‌شاءالله فرزندان ما هم این‌گونه به دنیا بیایند.
نظرات (۰)