درست است صاحب‌خانه خوردنی نمی‌دهد ولی بردنی هم کم نمی‌دهد! نمی‌دانم چرا دلم در کار خودش حیران مانده؟! ماه مبارک تمام شد و من... «امام (ره) فرمود: مبادا در ماه مبارک رمضان از شما غیبتی، تهمتی و خلاصه گناهی سر بزند.» یادمان نرود که در این ماه مبارک دست و پای شیطان را غل و زنجیر کرده بودند. اگر گناهی، مشکلی یا چیزی باشد، از خودمان است. نکند عادت کرده‌ایم به این کارها؟
«اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان در اعمال و کردار شما هیچ‌گونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد معلوم می‌شود، روزه‌ای که از شما خواسته‌اند محقق نشده است!» روزه؛ روزه گناه است نه صرف خوردن!
هنوز صاحب‌خانه منتظر صدای ماست... «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ» یعنی اگر بندگانم از تو درباره من پرسیدند بگو من همین نزدیکی‌ها هستم.
رمضان برای تجدیدنظر در کارها عالی است. زود نیست ولی هیچ موقع هم دیر نیست! دقیقه آخری صاحب‌خانه دلش بیش‌تر می‌سوزد و مطمئناً بیش‌تر تحویل می‌گیرد. نه خدای حسین (ع) تغییری کرده و نه گناهان ما بزرگ‌تر از گناه حر.
راه تو را می‌خواند...
نظرات (۰)