«مىدانیم اعمال ما خالص نیست. اگر ما بنده مخلص خداییم، چرا شیطان در ما این‌قدر تصرف دارد؟ با آن‌که او با خداى خود عهد کرده است که به «عباد اللّه المخلصین» کار نداشته باشد و دست به ساحت قدس آن‌ها دراز نکند. به قول شیخ بزرگوار ما دام ظلّهشیطان، سگ درگاه خداست؛ اگر کسى با خدا آشنا باشد، به او عوعو نکند و او را اذیت نکند، سگ در خانه، آشنایان صاحبخانه را دنبال نکند. شیطان نمىگذارد کسى که آشنایى با صاحبخانه ندارد، وارد خانه شود.
فکرى کن و چارهاى براى خود پیدا کن، و بدان که شهرت پیش این مردمِ ناچیز، چیزى نیست، و قلوب این مردم (که اگر گنجشکى بخورد سیر نمىشود!) قدر و قابلیتى ندارد، و این مخلوق ضعیف را قدرتى نیست، قدرت فقط در دستگاه قدس ربوبیت پیدا مىشود...
تمام مخلوقات اگر پشت به پشت هم دهند که یک پشه خلق کنند نتوانند، و اگر پشهاى از آن‌ها چیزى برباید، نتوانند پس بگیرند...» این‌ها که خواندید سخن یکی از آشنایان خدا بود...
«فَرَجَعُوا إِلى أَنْفُسِهِمْ فَقالُوا إِنَّکُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ»
آن‌ها به و جدان خویش بازگشتند و (به خود) گفتند: «حقّا که شما ستمگرید!»
شاید گاهی خطاب این آیه ما نیز باشیم...
نظرات (۰)