قدم‌های اعصاب خردکن!

قدم‌به‌قدم من و تو، باید مثل قرآن خواند یا نمازخواندنمان عبادت باشد وگرنه حیف‌ و میل می‌شود. درست مثل وقتی‌که برای خدا تشنگی و گرسنگی و خستگی می‌کشیم و ثواب می‌بریم. حالا کدام قدم‌ها عبادت است؟ آن‌ها که دشمن را عصبانی کند. اصلاً این‌یک معیار است. عصبانی کردن دشمن! وگرنه قدم‌های خنثی هیچ ارزشی ندارد:

لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْکُفَّارَ... إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ (توبه/120)

آن‌ها در هیچ مکانی که کافران را به خشم می‌آورد قدم نمی‌گذارند... مگر این که به سبب آن، عمل صالحی برای آنان [در کارنامه‌شان] نوشته می‌شود.

حالا می‌فهمیم که چرا پیاده‌روی اربعین این‌قدر ثواب دارد. چون اعصاب دشمن را خرد می‌کند!