در حجره چیزى براى خوردن نداشتیم و من و علامه جعفرى رحمهالله مانده بودیم چه کنیم!
بعدازظهر جمعه تاجرى به مدرسه آمد و مبلغى به ما داد جهت نماز وحشت؛ توانستیم با آن پول چند روزى را بگذرانیم.
درهرحال شکرگزار بوده و با گرسنگى و نادارى آشنا شده بودیم. احساس وظیفه و اداى آن موجب مىشد توکلمان بیشتر شود و به آنچه خدا مقدر کرده بود، مىساختیم.
بر اساس: وارثون
نظرات (۰)