امتحانی جهت فهم درصد خلوص کربلایی بودن‌مان؛ (حتی) خلوص دین‌داری‌مان از زبان شهید آوینی
«اگر الآن ملک‌الموت سر رسد و تو را به عالم باقی فراخواند هرچند با شهادت، آماده‌ای؟»
با خودم می‌گویم: «چه جمله بی‌ربطی؟!» ناگهان جمله بعدی از ذهن می‌گذرد که «آنان را که از مرگ می‌هراسند، از کربلا می‌رانند.» ذهن است دیگر! خیلی دست آدمی نیست.
همیشه کربلایی هست، ولی ما کجاییم؟! هستیم؛ نیستیم؟
«سر مبارک امام شهید بر فراز نی رمزی است میان خدا و عشاق، یعنی این است بهای دین‌دار... دین‌دار آن است که در کشاکش بلا دین‌دار بماند، وگرنه هنگام راحت و فراغت و صلح چه بسیارند اهل دین!»
دین‌داری خرج دارد؛ نکند ما فقط ادعایش را برای خودمان دست‌وپا کرده‌ایم؟!
البته نباید خیلی اهل حرف بود. باید بیش‌تر عمل کرد که «یاران! پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی... در عالم رازی است که جز به بهای خون فاش نمی‌شود... و قرن‌هاست زمین انتظار مردانی این‌چنین را می‌کشد تا بیایند و کربلای ایران را عاشقانه بسازند و زمینه‌ساز ظهور باشند.»
سعیدبن‌عبدالله هنگام نماز حضرت، چه زیبا بهایش را پرداخت با صورت و دست و...
نظرات (۰)