قرآن و حسین (علیه‌السلام)

عجیب است که برخی نمی‌توانند باور کنند متفاوت بودن و خاص بودن برخی دیگر را. کافی است به او بگویی که معیار خوشبختی و بدبختی تو فلان شخص است، نمی‌پذیرد! حاضر است هر کار خوبی بکند ولی او را نپذیرد. پس باید بداند که این‌جا قوانین این‌گونه است. یعنی همان‌طور که با قرآن و هدایت پیامبر، برخی بهشتی می‌شوند و برخی دیگر جهنمی؛ با حسین (علیه‌السلام) نیز بهشت و جهنم انسان‌ها رقم می‌خورد:

بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ

پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله): به وسیله حسین خوشبخت مى‏‌گردید و بدون او بدبخت.

ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛

آگاه باشید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى‏کند.[1]

چقدر شبیه‌اند قرآن و حسین (علیه‌السلام)؛ و این یعنی ماهیت هدایت‌گری برای این دو. و حالا که اربعین نزدیک است، خوب است تلاش کنیم برای نزدیک شدن به قرآن و حسین (علیه‌السلام).