صهیونیست‌ها هر کاری می‌شد، انجام دادند تا نظام سوریه را واژگون کنند. حمایت مالی و تسلیحاتی مخالفان حکومت و گروه‌های تکفیری و تروریستی، ورود نظامی و بمباران مواضع حکومتی با بهانه مبارزه با تروریسم!، قطع‌نامه‌های شورای امنیت، کارشکنی‌های ترکیه و عربستان و خیلی کارهای آشکار و پنهان دیگر. اما نشد که نشد و علت آن نادیده انگاشتن یک عنصر مهم منطقه‌ای به نام ایران بود. بله، اگر ایران نبود، دمشق بارها سقوط می‌کرد.
حالا کار خودشان هم گیر کرده است: آمریکا با کاهش قدرت نفوذش در منطقه، اروپا با بحران آوارگان سوری، اسرائیل با انتفاضه سوم، ترکیه با تروریسم، عربستان با جنگ یمن و... بدجوری در باتلاق مانده‌اند. آششان که شور شد، آمدند و دست به دامن ایران شدند.
اما باید دانست قطعاً این قدرت نفوذ و تأثیرگذاری ایران در منطقه است که کشورهای دخیل در بحران سوریه را مجاب و مجبور به دعوت از ایران کرده است؛ نه دیپلماسی سازش و تنش‌زدایی وگرنه هیچ‌گاه از ایران دعوت نمی‌کردند.
همچنین باید مراقب بود که حضور ایران در گفتگوهای سوریه، به مذاکرات ایران و آمریکا در مورد سوریه تبدیل نشود، چراکه مذاکره با آمریکا فقط در مسائل هسته‌ای مجاز بود و لاغیر.
نظرات (۰)