کور واقعی

کور بودن که فقط به ندیدن آسمان و زمین و کوه و حیواناتی چون شتر نیست. کور واقعی کسی است که این‌ها را می‌بیند ولی به چگونگی خلقت و تدبیر و مدیریتشان نمی‌اندیشد. یعنی در یک‌کلام، هرچه مخلوقات را ببیند ولی رب متعالی که ربوبیت آن‌ها را به عهده گرفته نبیند، باز هم کور است؛ یک کور واقعی!

اما آدم کور را چگونه می‌توان بینا کرد؟ آیا انتظار کار خارق‌العاده‌ای می‌رود؟ نه! چون‌که اگر معجزه هم بر آن‌ها نازل شود، بازهم نمی‌بینند! پس پیامبر تنها می‌تواند یک کار کند: تذکر! او فقط تذکردهنده است و سیطره‌ای بر انسان‌ها ندارد که بخواهد به جبر مؤمن‌شان کند.

پس طبیعی است که همه ایمان نیاورند. مخصوصاً آن‌ها که کورند، کور واقعی! اما جای نگرانی نیست. هیچ‌کدامشان نمی‌توانند از مِلک خدا فرار کنند. بازگشت همه آنان به‌سوی اوست و خودش از همه‌شان حساب‌رسی می‌کند.

راستی، چرا در روز فراگیر قیامت، بعضی بهشتی می‌شوند و بعضی جهنمی؟ بله، به خاطر این‌که گروه اول ربوبیت خدا را دیده‌اند و تذکر پیامبر را به جان دل خریده‌اند. اما گروه دوم کورند، کور واقعی!

أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ (17) وَ إِلَى السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَتْ (18) وَ إِلَى الْجِبالِ کَیْفَ نُصِبَتْ (19) وَ إِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ (20) فَذَکِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَکِّرٌ (21) لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ (22) إِلاَّ مَنْ تَوَلَّى وَ کَفَرَ (23) فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَکْبَرَ (24) إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ (25 ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ (26)