گرگ و میش

شب است و تاریکی و ظلمت. چاله‌های مسیر کم نیست. اگر خوب نگاه نکنیم، گم می‌شویم؛ اسیر گرگ‌های بیابان می‌شویم.

خواه‌ناخواه مسیر ما برای رسیدن به محبوب از دنیا می‌گذرد؛ همان دنیایی که حضرت امیر (ع) در موردش فرمود: دنیا خانه‌ای پوشیده از بلاست؛ یعنی خیلی به فکر راحتی در این‌جا نباشید! مسیر، مسیر سختی است و هدف، هدفی والا؛ به این راحتی‌ها نمی‌توان به آن رسید. اگر بخواهیم سرسری از کنارش بگذریم، به چیزی نمی‌رسیم و اگر بخواهیم خودمان را وقف هدفمان کنیم، آن‌قدر سخت می‌گذرد که...

البته کمی باید خیلی(!) از این دنیا ترسید که حضرت اباعبدالله(ع) فرمود: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم... فاذا محصّوا بالبلاء قلّ الدیّانون» یعنی مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان است، هنگامی‌که مبتلا به یک امتحان می‌شوند دین‌داران کم می‌شوند...

مثل خیلی‌ها که کربلا نیامدند، چون در دنیای خودشان -یا بهتر بگوییم- در خودشان گیر کرده بودند... آخرش هم دنیا حسین را از آن‌ها گرفت و اسیر گرگی به اسم یزید شدند.

ما هم حواسمان باشد گرفتار دنیا نشویم...

جمله معناداری است «رابطه ما و آمریکا رابطه گرگ و میش است»