دریافت
حجم: 129 کیلوبایت
تاریخ ما نشان داده که همیشه سعی کردهایم با سیلی صورت خود را سرخ نگهداریم. مثل هشتسال دفاع مقدس که در هجمه دنیا کوتاه نیامدیم و بالاخره استکبار را زمین زدیم؛ اما ابزار ما چه بود؟ پول یا نفت یا مذاکره؟ هیچکدام؛ غیرت!
غیرت یعنی «سَرم را بشکن، نرخم را نشکن»! اگر بنا بر پول و ثروت و رفاه بود که خب اصلاً انقلاب نمیکردیم. کافی بود بیغیرت باشیم تا استکبار مال و ناموسمان را غارت کند و در عوض به هر ایرانیِ بیغیرت یک ویلا و ماشین و رفاه حداقلی بدهد تا بخوریم و بخوابیم و حرف نزنیم.
اما ما از این گروه نبودیم. البته خیلیها بودند که وقتی جوانهای ما خون میدادند و برای غیرتِ ملی و دینی فدا میشدند، آنها در قلبِ کفرستان درس میخواندند و در رفاهِ بیغیرتان غوطه میخوردند! باید به این رفاهدیدههای زجرنکشیده عرض کنیم که لااقل خود را وکیل ملتِ غیرتی ایران ندانند و از جانب ما حرف نزنند که صورت سرخ ما نشان میدهد غیرتِ طوفانیمان را.
ازاینروست که اگر احمقی از جانب ما بگوید انرژی هستهای نمیخواهیم، یا نادانی بخواهد به «وکیل فتنهگران» جایزه دهد، یا نشریهای بخواهد به پیامبرِ غیوران توهین کند، آرام نمینشینیم و با فریادِ غیرت خاموشش میکنیم.
از مسئولان خود نیز میخواهیم که بهعنوان نمایندگان ملت، فریاد غیرت ایران را به گوش جهانیان برسانند و بهجای قدمزدن با شیطان بزرگ، از غیرت مسلمانان دفاع کنند و توهینهای بیادبانه آنان را قاطعانه محکوم کنند.
نظرات (۰)