یادمان نرفته همین چند وقت پیش عده‌ای به خیابان‌ها ریختند و فریاد «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران» سر دادند؛ آخرین جمعه ماه مبارک رمضان آب می‌خوردند و برای مقابله با اسلام، ادعای فدایی ایران بودن می‌کردند!
یک سؤال؛ به فرض محال اگر امسال داعش گستاخی کند و به مرزهای ایران حمله کند، کدام‌یک از این «فداییان ایران» حاضرند بیایند و جان‌فشانی کنند؟ بد نیست یک‌بار شخصیت شهدای دفاع مقدس را مرور کنند تا ببینند کسانی که برای وطن جان می‌دهند، قبلش چگونه خود را برای اسلام و قرآن قربانی کرده‌اند.
حالا بحث سر پاره تن ایران یعنی انرژی هسته‌ای است. عموم جامعه ایران- نه آن اقلیت پر سروصدا- حاضرند برای چرخیدن چرخ حیات جامعه، از حقوق شخصی خود بگذرند. این‌ها همان‌هایی‌اند که در بزنگاه‌ها همیشه در خط مقدم بوده‌اند و هستند.
آری این بازی سر دراز دارد. همه مصیبت وقتی شروع شد که «پاره تن اسلام» زیر سؤال رفت. ما معتقدیم که اگر پافشاری برای فلسطین و قدس جدی بود، دشمن جرئت نمی‌کرد که عراق و سوریه و لبنان را تهدید کند و اگر پای «پاره تن اسلام» خوب ایستاده بودیم، «پاره تن ایران» الآن با اقتدار در دستان‌مان بود و پای میز مذاکره معامله نمی‌شد. اصلاً برای همین است که همه با هم در روز قدس حماسه می‌آفرینیم.
نظرات (۰)