جشن چی دقیقاً؟

ما ایرانی‌ها دو ویژگی خوب داریم که اگر با ویژگی سوم جمع نشود، خراب می‌شود. اول این‌که احساساتی هستیم. این به‌خودی‌ِخود بد نیست، بلکه یک مزیت است. ویژگی دوم‌ هم این‌که به نخبگان و بزرگان خود اعتماد داریم. این هم به خاطر صاف‌وساده بودن‌مان است که فضا را کاملاً صمیمی می‌کند.

اما ویژگی سوم که باید بر همه ویژگی‌های دیگر مسلط باشد، عقلانیت است. اگر عقلانیت نباشد، احساسات نه‌تنها مفید نیست، بلکه مضر هم می‌شود. در مورد اعتماد به نخبگان هم همین‌طور است؛ برخی پخمگان هستند که با ظاهر فریبنده ادای نخبگان را در می‌آورند.

حالا در قضیه‌ای هسته‌ای هم بعضی از این پخمگانِ نخبه‌نما سعی می‌کنند که از احساسات مردم سوءاستفاده کنند و قضیه را به نفع خود به پایان برسانند. نشانه‌اش هم این است که قبل از اعلام نتایج،‌ مردم را به «جشن هسته‌ای» دعوت می‌کنند! آدم یاد سال 88 می‌افتد که یک پخمه نخبه‌نما قبل از پایان رأی‌گیری گفت: «من برنده‌ شده‌ام!»

اکنون سؤال ما این است که در جریان مذاکرات چه چیزی را جشن می‌گیرند و اصلاً چرا به این جشن خود می‌گویند جشن هسته‌ای؟ آیا رشدی در روند هسته‌ای ما صورت گرفت یا موقتاً کند شده؟

ما به دولت‌مردان‌مان خسته‌نباشید می‌گوییم و پشتیبان آن‌ها هستیم ولی اجازه نمی‌دهیم که عده‌ای از زحمات آنان سوءاستفاده کنند.