چه‌کسی دلواپس است؟

شهید آوینی می‌گفت: «خودپرستی ریشه همه ترس‌هاست. انسانی‌که از گرسنگی وحشت دارد، با اولین محاصره اقتصادی تسلیم می‌شود. آدمی‌که از جان خویش می‌ترسد، با اولین تهدید به‌زانو می‌افتد و از حقوق خویش درمی‌گذرد. همه قدرت‌های جهنمی دنیا اکنون شب‌وروز در این اندیشه‌اند که نقطه‌ ضعف و انفصام کار ما را پیدا کنند و از همان نقطه بر ما فشار بیاورند و از هر طریق که راه بسپاری، کار را به قطع‌نامه ۵۹۸ می‌کشانند و قوانین عقل‌اندیشانه شرک‌آمیز را در برابر قانون عشق می‌گذارند…»

نگاهی به شهر بیندازید! بی‌دردی و لذت‌پرستی توجیهی عقلایی یافته و اهل دنیا دلواپس دنیاپرستی‌شان‌اند و باز در این میان، بسیجی حزب‌الله، تنها و غریب است و با آن موی کوتاه و محاسن و لباس ساده و فقیرانه و لبخند معصومانه، مظهری است از یک دوران سپری‌شده که بیماردلان را در این غلط انداخت که «دیگر تمام شد»!

نه! نه‌فقط هیچ‌چیز تمام نشده است که تاریخ فردا نیز از آن ماست. آنگاه‌که طبل جنگ با دشمنان خدا نواخته می‌گردد و «اهل بلا» درمی‌یابند که نوبت آنان دررسیده است، «اهل دنیا» چون مارمولک‌های بیابانی که از رعدوبرق می‌ترسند، ناله‌کشان به هر سوراخی پناهنده می‌شوند.