دریافت
حجم: 76.4 کیلوبایت

جدایی ایران از بحرین!

بحرین، قرن‌ها بخشی از ایران بود؛ از همان دوره امپراتوری پارس، تا این‌که استعمارگران بریتانیا به مدت 150 سال آن را اشغال کردند. پس از مدتی که استعمارگران ‌از حضور مستقیم در مستعمره‌ها ناتوان شدند، به شیوه‌ها و فتنه‌های جدیدی روی آوردند و یکی‌یکی سرزمین‌ها را پس دادند، اما «بحرین» پاره تن ایران به دامن مادرش برنگشت. بحرین استان چهاردهم ایران بود، قیمت ارسال مرسوله پستی به آن، به قیمت داخلی محسوب می‌شد و... اما مذاکرات انگلیسی‌ها با محمدرضا پهلوی، شاه ایران، ورق را برگرداند. شاه (1347 ش) اعلام کرد حاضر است از بحرین چشم‌پوشی کند! نظرسنجی سازمان ملل هم محدود به نزدیکان دیکتاتوری استعمارساخته آل خلیفه بود و نظر همه مردم بحرین را شامل نمی‌شد. مجلس شورای (مثلاً) ملی هم گزارش سازمان ملل را تأیید کرد و به استقلال بحرین رأی داد. جالب آن که تنها چهار عضو پان‌ایرانیست مجلس با این تصمیم مخالفت کردند؛ تصمیمی که مطابق قانون اساسی مشروطه، اصلاً اعتبار حقوقی ندارد. همراهی مسئولان حکومتی و روشنفکران در جدایی مادر از فرزند عجیب است.

24 اردیبهشت- پایان حاکمیت ایران بر بحرین با رأی مجلس شورای ملی (1349 ش)