خدا یکی است و راه رسیدن به او که همان هدایت است هم یکی. پس حالا که همه‌چیز اوست و اول و آخرِ همه- و نیز دنیا و آخرت- هم در اختیار اوست، باید متواضعانه راه سعادت را از او پرسید در کمال مهربانی هدایتمان کند:
«در مسیر سعادت و خوشبختی شما، آتش زبانه‌کشی قرار دارد که من شما را از آن هشدار دادم و راه نجات و عبور از آن را برایتان روشن کردم: انفاق؛ اگر کسی این حقیقت را که انفاق نجات‌بخشِ از آتش است، تکذیب کند و به آن پشت نماید، بدبخت‌ترین انسان‌ها خواهد بود و در این آتش خواهد سوخت. اما آن کس که «دستِ بده» داشته باشد و انفاق کند تا پاک شود، از باتقواترین افراد خواهد بود و از این آتش فاصله خواهد گرفت. او به هیچ‌کس بدهکار نیست که بخواهد جبران کند، بلکه انفاقش فقط برای رضایت پروردگارش است...»
پس داستان، داستانِ دوراهی نیست که یک‌طرفش آتش باشد و طرف دیگرش بهشت، بلکه راه یکی است و نهایتش خداست؛ ولی در این مسیر، آتش هولناکی قرار دارد که خاموش نمی‌شود مگر با انفاق.
إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدى (12) وَ إِنَّ لَنا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولى (13) فَأَنْذَرْتُکُمْ ناراً تَلَظَّى (14) لا یَصْلاها إِلاَّ الْأَشْقَى (15) الَّذی کَذَّبَ وَ تَوَلَّى (16) وَ سَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) الَّذی یُؤْتی مالَهُ یَتَزَکَّى (18) وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزى (19) إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلى (20) وَ لَسَوْفَ یَرْضى (21)
همانا هدایت (به مقصد رساندن)، تنها برعهده ماست (12) و همانا جهان آخرت و سراى نخستین، فقط از آنِ ماست. (13) بدین‌سبب شما را از آتشى که زبانه مى‌کشد، بیم دادم. (14) جز آن‌کسى‌که تیره‌بخت‌ترین مردم است، در آن درنیاید؛ (15) همان کسى که حق را تکذیب کرد و از آن روى برتافت (16) و آن‌کس که پرواکننده‌ترین مردم است، قطعاً از آن آتش دور داشته مى‌شود. (17) همان کسى که دارایى‌اش را مى‌بخشد و با آن رشدى شایسته مى‌جوید (18) و هدفش از کمک به نیازمندان، جبران احسان آنان نیست، زیرا هیچ‌کس از آنان بر گردن او حق نعمتى ندارد که جبران آن لازم باشد، (19) بلکه انفاق او تنها براى دستیابى به خشنودى پروردگار بلندمرتبه‌اش است (20) و به‌زودی با دریافت پاداشى نیکو از جانب پروردگارش، خشنود خواهد شد. (21)
نظرات (۰)