دریافت
حجم: 113 کیلوبایت

دنیادوستی، اساس گرفتاری‌های بشر

آقاى بنى‌صدر هم شمّ سیاسى نداشت. من الآن هم نصیحت مى‏کنم آقاى بنی‌صدر را به این‌که نبادا در دام این گرگ‌هایى که در خارج کشور نشستند و کمین کردند بیفتید، و این آبرویى که از دست دادید، بدتر بشود. من علاقه دارم که تو بیش‌تر از این خودت را تباه نکنى. من علاقه دارم که همه اشخاصى که در این مملکت زندگى مى‏کنند یک زندگى انسانى- الهى باشد... اگر نصیحت‌هاى من را گوش کرده بودى، این مسائل پیش نمى‏آمد. لکن نگذاشتند؛ آن‌هایى که به تو اظهار علاقه مى‏کردند، آن‌ها به اسلام علاقه نداشتند... چنان‌چه توبه کنى و برگردى و علاقه خودت را از این گروه‌هاى مفسد، فاسد، جنایتکار، سلب کنى، و در یک کنارى بنشینى مشغول تصنیف و تألیف بشوى، صلاح تو است. اگر شما آن نصیحتى را که آن روز من با حال بیمارى در بیمارستان به شما کردم گوش کرده بودید، امروز این‌طور نبود و من‏ نمى‏خواستم باشد؛ آن روز من [در] یکى از حرف‌ها، که اساس همه گرفتاری‌هاى بشر است، تنبه دادم که حُبُّ الدُّنیا رَأْسُ کُلِّ خَطیئَة.

 صحیفه امام، ج‏14، ص: 493