بدبیاری پشت بدبیاری! از صبح که بیدار شده، هر کاری می‌کند برعکس جواب می‌دهد. انگار قرار نیست امروز اتفاق خوبی برایش بیفتد. شاکی شده، بیش از همه به خدا اعتراض دارد! مگر خدا نمی‌بیند؟ چرا حواسش به او نیست؟
ای‌وای! این‌ها چه‌حرف‌ها و خیالاتی است؟ مگر رابطه با خدا به بدبیاری‌ها و خوش‌بیاری‌هاست؟ مگر خدا بنده‌ای را که در راه حق باشد، رها می‌کند؟ چرا روزهای خو‌ش‌کامی را به یاد نمی‌آورد؟ نه، نباید این‌گونه فکر کند. بلکه همه این‌ها امتحان است و باید مثل امتحان به آن نگریست:
الدَّهْرُ یَوْمَانِ یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ فَإِذَا کَانَ لَکَ فَلَا تَبْطَرْ وَ إِذَا کَانَ عَلَیْکَ فَاصْبِر
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام): روزگار، دو روز است: روزى سازگار با تو و روزى ناسازگار. اگر با تو ساز بود، سرمستى مکن و اگر ناساز بود، شکیبا باش. )نهج‌البلاغه، حکمت ۳۹۶
نظرات (۰)