مراسم اهدای جوایز

آخر هر مسابقه‌ای که می‌شود، همه به هول و ولا می‌افتند که بیشتر بجنبند و آخرین توان و نَفَس خود را می‌گذارند تا لااقل بازنده میدان نباشند. ماه مبارک رمضان مثل میدان مسابقه‌ای است که خلق خدا برای کسب رضایت خدای خویش از یکدیگر سبقت می‌گیرند. پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هم حتی در آخر این مسابقه بساط خوابیدن را جمع می‌کرد و تلاشش را شبانه‌روزی می‌کند[1].

در این مسابقه بالاخره گروهی برنده می‌شوند و گروهی بازنده. اما باورتان می‌شود حالا که آخر مسابقه رسیده و وقت گرفتن اجر است، برخی به ‌مسخره‌بازی و کارهای بیهوده بپردازند؟ آن‌همه زحمت کشید تا این‌جا در مراسم اهدای جوایز، نزد پادشاه عالم پاداش بگیرد و اکنون غافل شده و به خوش‌گذرانی می‌پردازد.

إن الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه، فیستبقون فیه بطاعته إلی مرضاته، فسبق قوم ففازوا، و قصر آخرون فخابوا، فالعجب کل العجب من ضاحک لاعب فی الیوم الذی یثاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون[2].

امام حسن (علیه‌السلام): خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه خلق خود قرار داد تا به سبب طاعت او به سوى خشنودیش از یکدیگر سبقت گیرند. پس گروهى پیشى گرفتند و کامیاب شدند و گروهى عقب ماندند و ناکام شدند. بسیار بسیار تعجّب است از کسى که در این روزى که نیکوکاران پاداش داده مى‌شوند و هرزه‌کاران زیان مى‌برند (عید فطر)، در حال خنده و بازى است.