دریافت
حجم: 352 کیلوبایت

لعنت به پول‌های زحمت نکشیده

به ما ربطی ندارد که چه‌کسی چه‌مقدار پول دارد؛ حلال باشد، نوش جانش. البته این حرف در نگاه اول درست است اما وقتی کمی عمیق می‌شویم و می‌بینیم که برخی پول‌ها تبدیل به زندگی‌های اشرافی می‌شود و از آن‌طرف فقرا در جامعه بسیارند، دیگر نمی‌توانیم به‌ظاهر حکم کنیم و بگوییم «به ما ربطی ندارد!» این تازه منهای فرهنگ زشتِ «دور دور کردن»های ماشین‌های میلیاردی است.

شاید اولین توجیه این باشد که صاحب این پول به خیریه‌ها کمک زیادی می‌کند اما نه، انگار دیگر این حرف‌ها فایده ندارد و تا وقتی‌که فقر و فقیر در جامعه هست، کسی حق ندارد زندگی اشرافی داشته باشد:

قَالَ الصَّادِقُ (علیه‌السلام) إِنَ‏ النَّاسَ‏ مَاافْتَقَرُوا وَلَااحْتَاجُوا وَلَاجَاعُوا وَلَاعَرُوا إِلَّا بِذُنُوبِ الْأَغْنِیَاءِ

همانا مردم فقیر، محتاج، گرسنه و برهنه نشدند مگر به خاطر گناهان ثروت‌مندان! (من‌لایحضر، ج‏2، ص: 7)

آیا باور می‌کنیم که این زندگی‌ها نتیجه‌ای جز تفاخر و تکاثر ندارد؟